خواهران ایمانییم! از خیلی وقت پیش دغدغه ام این بوده که چرا مربی خواهر نداریم یا اگر داریم بسیار ضعیف هستند یا زیاد در کارشان موفق نیستند؟

 با برخورد وتامل زیادی که با خواهران استان خودمان داشتم، به نتایجی رسیدم که لازم دانستم با خواهران دعوتگرم در میان بگذارم شاید این تجربه ها کمکی برای کمرنگ شدن این مشکل باشد.

خواهرانم! ما باید از روحیه دینی و اعتماد به نفس بالا برخوردار باشیم وخود را دست کم نگیریم.همچنین در جلسات، برنامه های ساده و آسان را به عهده بگیریم و آن را مهم بشماریم تا کم کم به عرصه تبلیغ وارد شویم.

اگر خواهری میخواهد برنامه ای ارائه دهد، قبلا یک دور آن را برای خودش مرور و با موبایل ضبط کند و بعد آن را گوش بدهد تا ضعف و قوت خودرا دریابد. این را میتواند برای ارائه سخنرانی هم بکار برد. برای سخنرانی نباید فکر کنیم چیزی را که می گوئیم کسی نشنیده باشد، بلکه لحن و زمان و مکان تاثیر دارد و گرنه خیلی چیزها برایمان تکراری است ولی هر تکراری بیهوده نیست.

خواهری موفق میشود که وقتی چیزی ازش می پرسند اگه جواب را ندانست، بگوید بلد نیستم! بعدا تحقیق کند و جواب درست ومستند را بگوید وهمین سوال ها باعث رشد و افزایش معلوماتش میشود.

مربی، به درس یا سخنرانی که ارائه میدهد، حرفهایی از دلش را اضافه کند چون اگر ما در دنیا زاهد باشیم (در زندگی مادی به نسبت امروزه متعادل باشیم) و آرزوهای دنیایی طولانی نداشته باشیم، حق – تعالی به ما علمی می دهد بی آنکه از کسی آموخته باشیم و زمانی که حرف می زنیم به مطالبی می رسیم که قبلا آماده نکرده ایم و این گشایشی است که خداوند در کلام اهل اخلاص می گذارد. آنوقت است که به سر ذوق می آییم و کار برایمان آسان میشود.

عزیزانم! از جمعیت زیاد نترسیم ودچار استرس نشویم، اگه خودمان احساس آرامش کنیم، حرفهایمان هم آرام بخش و با نشاط میشود و بدانیم که بعداز هرجلسه باعده ای دیگر اخوت پیدا می کنیم.

مربی برای موفقیت باید عمل کردن به چیزهایی که می گوید را برای خودش اصل قرار دهد (لم تقولون مالاتفعلون) تا در نهایت گفتارش در همه حال کم و اجرایی شود.      

در گفته هایش خواهران را (شما باید اینگونه و... باشید)خطاب نکند بلکه بگوید: ما اینطور و اینگونه باشیم.

مربی موفق کسی است که از تمام اوقاتش به نحو احسن استفاده می کند و از اینکه وقتش تلف شود بسیار ناراحت می شود.

خواهر مربی، سعی می کند آرامش را در خانه وخانواده برقرار کند تا در نتیجه بتواند خودش هم با آرامش به کارهایش برسد.

خواهر مربی ،با فامیل خود و شوهرش ودیگران ارتباط عاطفی و دلسوزانه دارد واز رفتار های عوام به دور است.

مربی باید هدفش این باشد که خدا را از خود راضی کند نه اینکه خود را مطرح کند.

برای بالا بردن روحیه خود باید اهمیت زیادی به نماز سر وقت وسنتها ودوری از شبهات و بدعت بدهد.

مربی موفق، باید پایگاه اجتماعی خود را محکم کند تا وقت مشکلات همه در کنارش باشند.

خواهر مربی، بعداز برگشتن از کلاس و اسره، باید با نشاط باشد تا خانواده را هم دریابد و برایشان همسری

و مادری کند.

خواهر مربی، هیچ وقت اظهار خستگی و ناتوانی نمی کند وهیچ گاه نمی نالد.

خواهر مربی، می تواند و می تواند و می تواند از اینکه هست بهتر و موفقتر باشد  به شرطی که  نگوید وسعم اینقدر است.

درست است که خداوند می فرماید به اندازه توانایی خود مکلف هستیم، ولی نمیدانیم وسعتش چقدر است چون 

اگر ما بخواهیم یقین داشته باشیم که خداوند برکت در وقت و عمر و توانایی مان می اندازد .

در پایان، خواهرانم! این را بدانیم که ما در دعوت به دین سهم داریم و باید آن را به بهترین شکل انجام دهیم و اگر کیمیای 

اخلاص وعامل بودن به گفته هایمان را به کار ببریم و الگویی شمول از زن مسلمان باشیم حتما موفق می شویم.

سعی بر مطالعه روزا نه قرآن  

نماز سر وقت

اذکار روزانه

مطالعه روزانه

کم حرف زدن

کم خوابیدن

کم خوردن

مخالطه با نیکان

و بسیار مهم است که مربی، متربی هم باشد و هنر گوش دادن را داشته باشد.

امیدوارم  مطالب گفته شده  برایتان مفید باشد، اگر پسندید نظر بدهید تا ادامه را عرض کنم.